> Verderop krijg je een zicht op het prinselijk kasteel en loop je dan via een steegje en dalende kasseiweg naar de Eau Blanche. Daar niet de brug over maar naar rechts, langs de voet van de burcht. Zowat 1 km volg je de oude buitenmuur van de stad, langs een paar oude stadslavoirs (wasplaatsen). Nog verder bij oude gebouwen van een watermolen scherp rechts een paadje. Zo beland je weer in de bovenstad waar je nu zigzag wat straten volgt, tot je even later op het stationsplein staat (nu busstation). Daar links, en achter een frituur wandel je over een voormalige spoorbedding Chimay weer uit.

> Tent ingepakt en weer weg naar de volgende bivakzone. We kiezen voor een pal noordelijke richting, het centrum van Chimay ligt op slechts 3 kilometer. Dadelijk kruisen we de beek Ruisseau de Bardompré. Even wordt het pad dan wat wild en sterk ingesneden. Het stijgt snel naar de bosrand van het Bois des Crayats en we stijgen aanvankelijk nog licht verder op het landbouwplateau. Verderop wandelen we onder een hoogspanningslijn. Vanaf deze grassige veldweg hebben we weidse uitzichten over het Land van Chimay.
> Even later wandelen we voorbij een rustbank in het verlengde rechtdoor over een verharde straat met huizenbouw. Zo komen we licht dalend de stad Chimay binnen. Rechts op een T-kruising en bij een grote kapel op een wegenkruispunt houden we linksvoor aan (Boulevard Louise) tot in het centrum van Chimay. Daar ga je rechts over een RAVeL-wandelpad. Je kruist een straat, daarna de N99 en 70 meter verder ga je links.

> Weer bij bos gekomen volgen we resoluut rechts de bosrand. Na een tijdje komen we op een GR-splitsing aan de rand van het dorpje Boussu-en-Fagne. Naar links vertrekt een GR-traject naar de meren van Cerfontaine, La Grande Traversée volgt echter rechtuit verder, nog steeds tesamen met het tracé van GR 125.
> In deze omgeving is sinds januari 2015 ook de 'aire de bivouac' van Boussu-en-Fagne ingeplant, je kunt de plek niet missen. Tijd voor nachtrust.

> In Chimay is het opletten met de bewegwijzering. La Grande Traversée volgt er een zigzaggend traject, waardoor je makkelijk een stuk traject overslaat en in de verkeerde richting begint te wandelen. Wil je het centrum van Chimay niet bezoeken volg dan het RAVeL-traject verder, over het busstation (voormalig treinstation) en in het verlengde zal je op het einde van het plein voorbij een frituur weer GR-tekens aantreffen die de stad uitlopen.
> Wil je wel Chimay bezoeken volg dan trouw de GR-tekens. La Grande Traversée neemt ons mee naar de Grand Place, het levendige, historische hart van de stad.

> Heb je nog bevoorrading nodig voor je Chimay verlaat: ter hoogte van het plein met busstation is in de buurt een Delhaize-supermarkt. We lopen verder weg van het centrum van Chimay over de brede treinbedding waar geen sporen meer op liggen en die sinds mei 2016 een laagje RAVeL-beton heeft gekregen. We blijven ook na de schuine kruising met de verkeersweg N939 deze RAVeL 156 volgen. 500 meter na de kruising met een brede ringweg verlaten we RAVeL 156 naar links om naar het centrum van Virelles te wandelen.
> We dalen naar de vallei van de Eau Blanche en kruisen de rivier even later om in het centrum van het dorp Virelles te arriveren (horeca). Het dorpscentrum van Virelles is niet onaardig, met enkele fraaie huizen rond een kerk die is getopt met een peervormige spits.

> La Grande Traversée gaat ter hoogte van de kerk links en volgt de Rue des Marcheurs (what's in a name?), ook als ze licht oplopend naar rechts draait. Rechtdoor langs het kerkhof en op het kruispunt bij het einde van de kerkhofmuur even opletten. Hier vervoegt het traject van La Grande Traversée de bewegwijzering van GR 125.

> Niet naar links bij dat kerkhof (tenzij je richting Rance wil wandelen) maar afslaan naar rechts. Steeds rechtdoor nu, na een paar wegkruisingen komen we op de N939, Rue du Lac, niet meteen een aangename weg maar we volgen hem over over 1 km. Onderweg heb je aan de linkerzijde toegang tot de oevers van het meer van Virelles.

> La Grande Traversée gaat rechts een autoparking op (rustbank) en volgt op het einde een pad dat een bocht in de verkeersweg afsnijdt. Rechts 100 meter langs de verkeersweg en voorbij de ruïnes van een oude smederij rechtsaf, eindelijk weer wat 'forêt' in. Aan de rechterzijde ligt achter de ruïnes van een smederij de vroegere locatie van bivakzone 'Bois de Blaimont'. Je mag hier niet meer bivakkeren. Sinds 2021 is Bivakzone Bois de Blaimont 400 meter verplaatst (zie bivakzone.be voor details).

> Aan de infoborden bij de verkeerswegen vervolgt de GTFPC bij een boomkapelletje over de rechtertak, we blijven dus in de vallei van de Eau Blanche. Tot 2018 nam de GTFPC de linkertak, die omhoog draait in het Bois de Blaimont en nu naar de nieuwe bivakzone Bois de Blaimont loopt. Maar we blijven dus in vallei van de Eau Blanche en wandelen over een wild pad tussen rotsformaties en de Eau Blanche. Een houten kruis herinnert aan een 18-jarige man die hier in 1994 verongelukte bij het rotsklimmen. Even later komt er een verrassing van formaat: we wandelen onder het imposante spoorviaduct van Blaimont.

> Het oeverpad eindigt een kwartiertje later bij een asfaltwegje. Scherp links om over dat asfaltweggetje een 150 meter te stijgen. Eerste pad rechts nog voor je de RAVeL bereikt. In het Bois de Blaimont is het leuk wandelen door hellingbos. Mogelijk spot je onderweg nog wilde taxussen, voor België inheemse conifeerachtige bomen, zeldzaam geworden in het wild. We komen na een aantal padsplitsingen uit aan de rand van een van de mooiste Waalse dorpen, Lompret.

> Het dorp is fotogeniek gelegen tegen een steile rotswand in de vallei van de Eau Blanche. Nogal wat huizen zijn opgetrokken in de plaatselijke steen van de streek en dat is kalksteen. We zijn hier immers in een uitloper van de kalkband van de Calestienne aan het wandelen. Er druppelen nog net genoeg toeristen tot in Lompret om er het enige café-restaurant draaiende te houden. Dat is te danken aan de listing van Lompret op de lijst van 20 mooiste dorpen van Wallonië.

> La Grande Traversée de la Forêt du Pays de Chimay loopt niet door de dorpskern van Lompret. Op de toegangsweg tot Lompret gekomen, gaan we meteen rechts. Wat verder bij een kapel en grote wegwijzer van GR 125 gaan we links en kruisen we de Eau Blanche. Over het riviertje en dan rechts het bos in. Een onverwacht scherpe stijging verderop links wordt even later gevolgd door een al even ruwe daling naar rechts.

> We wandelen nu een tijdje door de mooie beekvallei van de Ruisseau de Rawe. Kan best zijn dat je delen van de beekbedding helemaal droog vindt, er zitten nogal wat verdwijngaten in de bedding, wat niet ongewoon is in deze sterk kalkhoudende bodem van de Calestienne. De bedding loopt pas vol water bij overvloedige regen, als de verdwijngaten het vele water niet meer kunnen slikken. Een ander verschijnsel van kalkhoudende grond is dat je langs het wandelpad in de late lente mogelijk orchideeën zal zien, met name mannetjesorchis en bergnachtorchis. Verder kleurt het bos in die periode op plaatsen ook wit van bosmuur.
> Het licht stijgend pad arriveert bij een asfaltweg en gaat daar naar links stijgen uit de groene beekvallei. Helemaal boven komen we in halfopen akkerlandschap, we kruisen er de verkeersweg N589 (Walcourt - Frankrijk). Over een veldweg gaat het licht dalend verder, hij loopt meer westelijk uit in een hol, vochtig paadje dat sterker daalt. Het komt uit op een verharde weg, we lopen rechtuit een groene vallei in en steken ongemerkt de provinciegrens tussen Henegouwen en Namen over.

> Weer in bos gaan we we wat sterker stijgen en eens boven lopen we verder op het landbouwplateau door open landschap tot op een veldwegenkruispunt met het naambord 'La Campagne Là-Haut', gelegen in een dennenbosje. Pas daar gaan we links.
We dalen zacht door een lappendeken van weiden en bospercelen met zichten links in de verte over het straatdorpje Aublain, waarvan de kerk en de hoofdstraat op een richel liggen.

> We dalen door een dennenbos tot op de N939 en gaan er even rechts en 50 meter verder links (aan de rechterzijde is een rustbank). We volgen een schaduwrijk pad langs een bosrand over meer dan 1 km, waarna we scherp rechts de asfaltweg oplopen die naar Dailly kronkelt al dalend en stijgend. We komen Dailly binnen ter hoogte van sportvelden, je treft er ook een picknickbank / schuilhut aan. Wat verder maken we een rondje om de kerk van Dailly. Behalve enkele fraaie dorpshuizen in streekeigen natuursteen, vallen hier zeker ook enkele stokoude bomen op (kastanjelaars, linden).

> Even later lopen we het stille dorp zonder cafés of winkels alweer uit over de Rue de la Loresse. Voorbij een kapel met dikke linde volgen een paar snelle wegaftakkingen. La Grande Traversée loopt een stukje door gekapt dennenbos en het pad kan dan wat modderig worden, als het tussen struikgewas langs een bosrand loopt. Verderop stijgen we naar links tot op het landbouwplateau.

> Afwisseling troef op deze lange tweede etappe. La Grande Traversée de la Forêt du Pays de Chimay neemt je zigzag mee door het levendige stadje Chimay, onderweg ontdek je de mooiste hoekjes. Vandaar wandelen we langs Virelles en zijn groot meer met de Aquascope (bezoekerscentrum) om dan weer bos in te duiken. Langs de Eau Blanche lopen we onder een indrukwekkend spoorviaduct. Prachtige bospaden voeren ons naar een van de mooiste dorpen van Wallonië, Lompret. Een wandeling door halfopen landschap brengt ons naar Dailly en verder langs de bivakzone van Boussu-en-Fagne.

Lompret
> Ongetwijfeld heeft Lompret het label van 'één van de mooiste dorpen van Wallonië' mee verdiend omwille van zijn natuurstenen (kalkstenen) huizen, kerk en kasteel die prachtig ingebed liggen langs de Eau Blanche. De rotsige omgeving heeft er toe bijgedragen dat de site omwille van zijn defensieve ligging al zeer vroeg bewoond moet zijn geweest. Zo zijn er neolithische resten ontdekt en werd er zelfs een schat van 600 zilverlingen gevonden uit de Galloromeinse periode (3de eeuw).
> Zoals vele dorpen ontwikkelde het huidige Lompret zich sinds de middeleeuwen rond een versterkt kasteel. Traditioneel werd er aan landbouw gedaan, waarbij het water van de Eau Blanche werd gebruikt voor irrigatie en watervoorziening. Ambachtelijk waren er ondermeer een watermolen en een smederij voor gietijzer. Ook de 19de eeuwse stenen brug over de Eau Blanche oogt pittoresk. Bij het verlaten van Lompret kruis je overigens een kunstmatig aangelegde zijarm van de Eau Blanche. Langs de oevers rijzen de kalkrotsen tot 50 meter op. Zowel het dorpje zelf als de omgeving bieden volop wandel- en ontdekkingsmogelijkheden.

Chimay
> De eerste connotatie die 'Chimay' oproept, is ongetwijfeld het trappistenbier. De befaamde cisterziënserabdij Notre Dame de Scourmont, ligt op 10km ten zuiden van de stad. Het fameuze trappistenbier wordt binnen de abdijmuren gebrouwen (anders zou het niet het label van 'trappist' hebben), de botteling gebeurt op een industrieterrein in de buurt. De heerlijke Chimay-kaas wordt trouwens ook op dat industrieterrein gemaakt, niet in de abdij. Sinds een tijd is dat kaasassortiment trouwens uitgebreid tot 6 soorten en vertienvoudigde de produktie. De bekendheid van de kaas moet ondertussen niet onderdoen voor die van het bier.

> In de abdij zelf werken en bidden nog een tiental monniken. Eigenlijk heeft de abdij een relatief jonge geschiedenis, ze werd pas gesticht rond 1850, op vraag van de prins van Chimay. Uitgeweken monniken van de West-Vleterse Sint-Sixtusabdij vormden er de eerste kloostergemeenschap. Op 1 km van de abdij ligt ook een café-restaurant met bezoekerscentrum, waar je volop kunt proeven van de verschillende Chimaybieren en bijhorende kazen.

> Ondanks de bekende naam is het stadje Chimay misschien wel een van de meest ondergewaardeerde en onbekende steden van België. Reisjournalist Maurice Cosyn had eind jaren '30 van vorige eeuw in zijn wandelgids over het Land van Chimay al erg aardige woorden over voor het Henegouwse stadje: 'De stad Chimay lijkt op geen enkele andere stad in België, haar opbouw en omgevingskader zijn zo apart dat je deze elders in België niet terug vindt. Dat maakt het stadje zo charmant.'
> De schrijver heeft niet eens zo ongelijk: hartje Chimay oogt inderdaad mooi en pittoresk: het gezellige stadsplein met de collegiale kerk, de stadswallen, fraaie gebouwen, gekasseide straten, stegen en trappen en het dominant gelegen prinselijk kasteel. Vanuit het kasteel, dat te bezoeken is tegen betaling, bouwden adellijke geslachten eeuwenlang een sterke politieke macht uit, tot ver buiten het Land van Chimay.
> Zoals vele kastelen ontstond ook dat van Chimay uit een oude versterkte vesting of burcht, gelegen op een strategische, dominerende rots, van waaruit het passerend verkeer over de oude Romeinse weg en over de Eau Blanche kon worden gecontroleerd. Nog tot eind 19de eeuw overheerste de (prinselijke) macht over de hele streek. In 1935 brandde het kasteel af, behalve een zware donjon is het uitzicht van het heropgebouwde kasteel dus grotendeels jonger dan 100 jaar, ondanks het klassieke uitzicht.
> Een wandeling over het zigzaggende tracé door Chimay van la Grande Traversée de la Forêt du Pays de Chimay, is eigenlijk de leukste manier om het stadje met zijn 10.000 inwoners te ontdekken en aan te voelen.

Meer van Virelles & Aquascope
> Het natuurgebied Lac de Virelles is ongeveer 125 hectaren groot, waarvan 80 hectaren water. Zoals veel meren en vijvers in deze streek is ook het Lac de Virelles niet op natuurlijke wijze ontstaan. Het meer ontstond in 1580 als gevolg van afdamming op de beek 'Ruisseau de Lambercies', ten voordele van een metaalsmederij om als bron van continue waterkracht te dienen.

> De smederijen rond het meer zijn intussen verdwenen, we komen verderop langs La Grande Traversée trouwens langs de ruïnes van de smederij, waarvan de werking rond 1870 definitief stil viel. Op dat terrein ligt nu trouwens ook de bivakplaats 'Bois de Blaimont'.
> Sinds het interbellum ontwikkelde zich aan de meeroevers recreatief toerisme met bootjevaren, strand om te baden, zeilen enz... De ontwikkeling van die recreatieve faciliteiten ging niet gepaard met enig ecologisch respect, zoals ondermeer betonnen oevers bewezen. Na de jaren '70 verschoof de recreatieve interesse voor een groot deel naar het veel grotere meer van de Eau d'Heure bij Cerfontaine. Er werd een nieuwe bestemming gezocht voor het Lac de Virelles begin jaren '80 van de 20ste eeuw. Een tijdje leek het er op dat de oevers ten prooi zouden vallen aan bouwpromotoren maar een consortium van natuurverenigingen kon het beheer overnemen dankzij sterke financiële input van een bank. Het meer onderging een grondige herinrichting, zo verdwenen de betonnen oevers ten voordele van natuurlijk aflopende oevers en sterke oeverbegroeiing. Sindsdien is het meer weer een paradijs voor vogelspotters en ornithologen geworden.
> Voor bezoekers is er een toeristisch-educatief centrum geopend sinds 2004, Aquascope. Verder zijn er ondermeer nog een picknickweide, bbq-ruimte, verscheidene vogelkijkhutten, geleide natuurwandelingen,... Een ander deel is strikt natuurreservaat. De filosofie rond het beheer van het meer van Virelles staat vandaag in het teken van toerisme verzoenen met milieubescherming. De toeristische bestemming van de site moet behouden blijven, maar met een zo gering mogelijke impact op het natuurlijk milieu en met ecologische bewustmaking als hoofddoel.

Le grand pont de Blaimont
> Zondermeer een van de indrukwekkendste spoorviaducten van België. Het maakte deel uit van de private (prinselijke) spoorlijn 156 (zie info vorige etappe) en staat er meer dan 150 jaar na de constructie (bouw tussen 1856 en 1860) nog steeds trots bij. Acht brugbogen overspannen de Eau Blanche over een lengte van 135 meter en een hoogte tot 27 meter boven de vallei. De kalksteen waarmee de enorme constructie werd opgetrokken kwam uit de onmiddellijke omgeving. Het bouwwerk kon ontsnappen aan strategische vernietiging tijdens beide wereldoorlogen. Eind 20ste eeuw reed er nog regelmatig een toeristisch treintje over, sinds de jaren '10 werd er een asfaltstreep overgetrokken als onderdeel van RAVeL 156.